EL KLAVIKO

El Klaviko
Muncho tiempo atras, una esnoga fue alevantada i djente di todas partes se ivan a kontemplar la ermoza estruktura.
 
Arriva, en el altor de la esnoga, serka de las tavlas del tejado, un chiko klavo, mirava abasho todo lo ke akonteciya. El klaviko oiya todos los komentos i elogios sovre tan maraviliyosa ovra. La djente ablavan di todas las partes de la esnoga, menos del klaviko. Ni notavan, ni savian ke el estaba ayi.
 
El klaviko se sintio negro, irritado, kon envidia.
– Si soy tan chiko e insignificante, siguro dinguno sentiran kon karinyo mi mankura. 

Alora este klavo disidio deshar su vida di klaviko i no asujetar mas las tavlas del tejado. Poko a  poko se fue saliendo i deslizando ahuera i ahuera asta fina kayer al suelo.

Antonses esa mesma noche kayio muncha, muncha luviya.  La agua si adentro por el tejado ma muncha mas agua si adentro por onde el klaviko ya no estava. Si ampezaron a despegar las tavlas, aparteando las tejas.  Las aguas korrieron por las paredes, por los murals i tambiyen sovre los ermozos tapetes de la esnoga. Todo se bozdeyo i solo porke un klaviko disidio avandonar su  lavoro di klavo.

Ke paso kon el klaviko?
 
Gueno, el klaviko asigurava las tavlas del tejado en la ezkuritad ma era valutozo, muy util. Agora, interrado nel fango, no solo kontinua en la eskuritad sino tambiyen inutil i komido por el mofo.
 
Esteban Kandelaria

This entry was posted in Jibaro Ladino. Bookmark the permalink.

Leave a comment